Memduh ŞENOL

DİNLE

Kardeş dediklerim karataş çıktı.
Buğulu gözlerde kanlı yaş aktı.
Sırttan bıçaklanıp yaralanırken,
Soğansız plavdan kumlu taş çıktı.

Neden güvenmiştim bu namertlere,
Düçar oldum şimdi türlü dertlere
Güzellik ve sevgi izine çıkmış
Uyuşukluk çökmüş bütün fertlere.

Er kişi odur ki sözünde durur,
Mert olan yiğitler dosdoğru yürür.
Yoksul için eğer bir fayda varsa
Bu garip, dağlarda karları kürür.

Hele bakın memleketin haline,
Sefillik diz boyu böyle biline,
Eline tef almış bir köçek kişi
Mazlumları dolamış da diline.

Hatır gönül yıkıp yağdanlık oldu,
Sanırsın cukkası ve küpü doldu.
Erdemsiz bahçevanların elinde
Lale-sümbül-nergis-reyhan''lar soldu...
-----(Alaşehir)

Memduh ŞENOL

Bu şiir toplam 571 kez okundu.
30.01.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı