Tuğrul PEKEL

Ne Zormuş Sen Olma

Seni hep böyle hayal etmiştim bir tanem.
Yüzünde mutluluğun izleri geziniyordu.
Sıcaklığını yüreğimin derinliklerinde yaşadım.
Gece yarısını beş geçiyordu.
Ve sen uyuyordun.

Omuzlarına öpücükler kondurdum,
Saçlarını okşadım usul,usul.
Sonsuzluktun benim için.
Mutluluğun kitabını yazıyordum
Kalem de sendin kağıtta sen.
Ve karşında aciz bir beden.
Zavallı ben.

Asırlardır birbirini görmeyen,
İki sevgili gibiydik,
Sarmaş dolaş olurken.
Tenlerimizin kokusuydu,
Birbirini tamamlayan,
Aynı pınarın suyuyduk,
Yudum, yudum içilen.
Mutluyduk

Gözlerin okyanustu,
Gözlerim okyanusta bir damla.
Karıştım sana. Etin oldum,
Kemiğin oldum. Sen oldum.
Aşık oldum, şair oldum.
Seninle doğan günün,
Işıkları altında,
Güneşim oldun mabedim oldun.
Ezildim.Hiç oldum.
Yok oldum. Kayboldum.




(Ah Be VEDA''lım Ne Zormuş Sen Olmak)

Bu şiir toplam 666 kez okundu.
6.02.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı