özkan kaplan

3 kişi

3 kişi ağladık sana; ben, kalbim ve gözlerim... Sana yandım, seni sevdim, seni hatırladım heryerde...
Belki birgün sesini duyarım umuduyla Telefon bekledim günlerce,
Telefon gelmeyip sesine hasret kalınca Ağladım ağladım,
Sana yaptıklarımı ancak o zaman anladım...Duydum ki kalbini vermemişsin kimseye,
Olurda içinde görürler beni diye... Benim kalbimide istediler, ama vermedim kimseye,
Olurda içinde seni görürler diye... Gökyüzü yıldızlar ile doluydu, ben hep seni düşünürken,
Hüzün yıldızları koydum adlarını, seni hatırlatıyorlar diye,Aynı onlar gibi sende benden çok uzaklardaydın,
Hep göz kırpardın uzaktan, sessizce, Bense hep seni bekledim kırık kalbim, yaşlı gözlerimle...
Bazen hayallere dalıyorum, seni düşünüp ağlıyorum, Seni ve sevgini arıyorum hep kalbimde...
Düşmüyor adın hiç dilimden, Öleceğim gülüm bir gün ben,
Senin sevginden, senin derdinden... Bir gün göreceğim yine belki seni,
Seni, beni unutmuş, benim olmayan seni... İşte o an aşkımın gözyaşlarını hatırlayacağım,
Ve yine bir köşeye oturup ağlayacağım... Yemin ettim senin üstüne sevmeyim başkasını diye,
Ve heryerde, her zaman tekrarlıyorum yeminimi; Seni unutmam için öldürseler bile,
Karşılık olarak dünyayı verseler bile, Darağacı kurup idam etseler bile,
Senden başkasını asla sevmeyeceğim..

Bu şiir toplam 705 kez okundu.
7.02.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı