Memduh ŞENOL
TANYERİ
Güneş oklarını saldı geceye
Turkuaz gök mavi dağlara düştü.
Elif diye bakar iken heceye
Haşmetli tanyeri ovaya göçtü.
Fikir, zikir derken bir yol göründü
Çağlayan tükenip gölete düştü.
Kör nefsim bağırıp yerde süründü
Cankuşum renklenip palete düştü.
Kalbim ten kafeste hapis gibidir
Ey serap, ey kabus bırak yakamı.
Bu yol bil ki sonsuzluğun dibidir
Susuz çölde kaybetmişim saka''mı.
Muhabbet candadır tende değil ki,
Boşlukta kayboldu şu sevgi kuşu
Lokman Hekim sırrı ben de değil ki
Sandalyede bağlı mahkum. Çek fişi...
-----(Alaşehir)
Memduh ŞENOL
Kaynak:''Sevgi Yolu Şairler Antolojisi - SALİHLİ.
Bu şiir toplam 639 kez okundu.
10.02.2008