Memduh ŞENOL

ÜSTÜME VARMAYIN

Beynimde bir Haccac-ı zalim vardı
Kör nefsim gönlümü topa tutardı,
Mancılıkla bana kaya atardı
Çarptım yere onu daha ölmedi.

Hallac-ı Mansur''un çığlığı gibi
Eksilmez başımdan kırağı, tipi
Uzun hava, Bozlak, Sürmeli gibi
Şifreyi açamam şifre kitlendi.

Kırk haremi gibi döndü beynimde
Bir beyaz urba ki kefen eynimde
Engerekler gezer sanki koynumda
Dört mevsim ötede yalınız kaldım.

Koşup gittim bir maralım ardına
Kurban etti beni kendi derdine
Aliminden, cahiline, fendine
Şu kişi oğlunda vefa görmedim.
-----(Alaşehir)

Memduh ŞENOL

Kaynak:''Sevgi Yolu Şairler Antolojisi 2007'' - SALİHLİ.

Bu şiir toplam 418 kez okundu.
10.02.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı