Mehmet SERTPOLAT

Kırk Yaş

Cahit Sıtkı Tarancı''ya Nazire

Bahar ki, neyse sümbüle, nergize,
Çocukken büyümek öyleydi bize.
Dem o demdi serpildik çiçek açtık.
Bir gün geldi ki kendimizden kaçtık.

Hep büyüdük büyüdük te ne oldu?
İksir bozuldu, saçlara ak doldu.
Döndü siyaha,toz pembeyken hayat,
Şimdi sonbahar, kışadır seyahat.

Değişti körpe duygular kırkında.
Zevale giderken herkes farkında.
Çocukluk artık hayal-meyal oldu.
Bahardan kalan son güller de soldu.

Kırk yaş, yolun sonu mu, ortası mı?
Gençlik hoş bir hayat sigortası mı?
Vadedir ölüm,çocuk yaşlı der mi?
Otuz beş yaş, hiç yarı yol eder mi?

Mehmet Sertpolat

Bu şiir toplam 772 kez okundu.
14.02.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı