Manolya ÖZ

anılar

anılarmıydı beni böyle çaresiz yapan
hatırlaması güç bulanık anılar
serin bir sonbahar akşamı
ağaçtaki son yaprağın düşüşü
henüz uyunmamış kuşların cıvıltıları
ve dünden kalmış şaraplar
önce sinirlenir,kızar,bağırır
sonra çocuk misali ağlardım
gerçektende anılar mıydı
beni böyle caresiz yapan

anılarla boğulmaktan korkardım
bunalırdım,sıkılırdım ve yine ağlardım
gerçektende geçmişmiydi
beni böyle cocuk yapan
unutulmaz şarkılar
seni seviyorum,asla ayrılmayalım
gibi birtakım sözler
ölümüne verilen yeminler
hani şimdi nerdeler

çaresizlik içinde boğulurken
üçbeş dostun sesleri
geçer,üzülme,değmez,unut gitsin
söylemesi basit gelirUNUT
belkide kolaydır anılar olmasa unutmak
delyi bile unutmamış
akıllımı unutacak sevdayı
hani derlerya gerçekler acıdır
doğruymuş be arkadaş
gerçek insanın kalbini
öyle bir parçalarmışki bu güne kadar çaresi BULUNAMAMIŞ..

Bu şiir toplam 499 kez okundu.
26.02.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı