Sinan YILMAZ

KİMLİK ÜSTÜNE

Asırlarca yürüdüm durmadan
Sağına soluna ışıklar dağıtarak
Yağmur oldum büyüttüm başakları
Şimşek oldum,
Aydınlattım kini, öfkeyi, karanlığı.

Güneş saydı kimi ısındı ateşimde
Kimi toprak saydı bedenimde büyüdü
Kimi ecel saydı,kimi adımı zulüm
Bir ömür nefretimle yaşadı.
…
Şimdi biz,
Bütün karanlığında zamanın
Ne beni ,ne de bizi bulabildik
Işığı yetmedi mi ne mazinin
Yolumuzu kaybettik.

Arayışlar
Saman alevi gibi zayıf
Buluşlar kargaşa içinde, cılız
Beyinler unutmuş, unutulmuş
Gönüller zamana pervane perişan
Işığı yetmedi mi ne mazinin
Yolumuz kaybettik.


Sinan YILMAZ

Bu şiir toplam 696 kez okundu.
10.03.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı