Kerem GÜLSOY (keremcem)

HİÇ DÜŞÜNEMEDİM

bakışlarının narinliğiyle kalktım yine
kalktığımda güneş ışıklarını
tam gözlerimin içine vuruyordu
yanımda hayalin
dudakları dudaklarıma değiyordu
ama ıslak değildi
sarhoşa dönmüştüm
kendi kendime öpüşmezdim herhalde
loş kayıkların sessizliği
hafızam da tekrirleniyordu
ve sensizliğine
hiç alışmadım galiba
hayalin gözlerimin önünde hep
ellerimi tutuşunu hayalin tekrirliyor
haykırışlarım yükseliyor maziye
gidişinin arkasından paramparça bir kalp
yanakları nemli bir kuş
sabahları sensiz bir ben varım
bir ben
sen mazide unutulduğunu mu sanıyorsun
unutmak unutanlara mahsus
oysaki ben seni hiç unutmadım ki
hiç unutadım
her gün ayrılışımızın son anlarında
pencereleri kapatıyorum
kokun saçmasın heryere
sadece odama sindi
ve sadece odam da koksun senin kokun
bugün minik bir bebek gördüm
minnacıktı onunda parmakları
aynı seninkiler gibi minnacıktı
bebeğin elini tutup öptüm
bilmiyorum neden öptüm
hiç düşünmedim
yine bu akşam
ay yarım doğmuştu
ayrıldığımız gün gibi yarımdı
o ışıl ışıl parlayan iki yıldız
sanki göz olmuştu
yarım ayda sanki dudak
ve tam ıslak gözlerime bakıp
sinsi sinsi gülümsüyordu
hatırlıyor musun resim çizdiğimiz günü
ellerine bakıyordum sanki ellerimmiş gibi
sayfada öyle hüzünlü dalgalanıyordu
sanki ayrılacağımızı söylüyordu
hiç düşünmedim ellerinin hüznünü
seninle hep konuştuğumda
ıslak dudaklarına bakardım
o pembemsi dudaklarına
ama sen pembe rengini sevmiyordun
mordu senin rengin
niye dudakların mor değildi ki
hiç düşünemedim
hüzünlü bir günümde yanıma oturmuştun
beni sevindirmeye çalışıyordun ya
gülmediğimde
gözlerin okyanus olup
ardından yanakların ıslandıda
ellerimin tersiyle silmiştim
niye sildiğimi
hiç düşünmedim
ayrılışımızın son dakikalarıydı
sen gelip bana
seni seviyorum dedin ya
ardından hüzünlü ellerini
avuçlarımın içine bıraktığında
öyle sıcaktı ellerin kalbinin eridiğini
hiç düşünmedim
ve şimdi sensizim
her akşam hıçkırıklarımı gizlemiyorum artık
bir bebek gibi ağlıyorum
önce hafif bir sıcaklık hissediyorum yüreğimde
ardından gözlerimde yaş
ve yanaklarım ıslanıyor
nedense hiç düşünemedim
seni o kadar özledim ki
kelimeler altında ezilir
bana demişlerdi ki
unutmak unutanlara mahsus
ben de unutkan biriydim
ama seni hiç unutmadım
nedenini ise hiç düşünmedim
düşünemedim
kerem gülsoy

Bu şiir toplam 533 kez okundu.
4.12.2008 16:20:37

• Yorumlar
• Yorum Yaz