Kerem GÜLSOY (keremcem)

KELİMELERİMİN BİTTİĞİ YERDEYİM

terk edişi var her ruhun
tıpkı benim seni terk ettiğim gibi
her günün bir ayrılışı varmış
tıpkı senden ayrıldığım gün gibi
düşünemediğim birşeyler vardı içimde
bir pişmanlık duygusu
ve de hüzün bir sensizliği hiç düşünmedim
senden ayrıldığım gün
şimdi bin pişman olmuşum
ama çok geç kaldım pişman olmaya
çünkü ben senden ayrıldığım gün
bilet kestim
sonsuz ve edebi hülyalara
sensiz ve çareşiz sokaklarda berduşunum
sabahları kalabalık bir gürültü
geceleri de loş kayıkların sessizliği
kulaklarımda çınlanıp beynimi zonkluyor
geceleri sokaklar öyle hüzünlü ki
sokak lambalarının ışıkları
hüzün dolu ışıklarını ıslak gözlerime vuruyor
ve sabahları sokaklar ayyaş bir kalabalık
ama sen yoksun
ne geceleri sokak lambalarını ışıkların da
ne de sabahları ayyaş kalabalığın içinde
hiç bir yer de yoksun
bende şimdi sensizim
şafağın batışındaki güneş rengi kadar
hüzünlü esiyorum denizlere
o hüzünlü rengi kadar hüzünlü
senden ayrıldığım gün hiç düşünemedim bunları
şimdi düşünüyorum
ama herşey bitmiş
umutların ve sonuna gelmiş kaldırımlardayım
dönemiyorum
ben şimdi sensizim
ve loş kayıklar kadar da sessizim
şimdi öyle hüzünlüyüm ki
hayalini bile hissedemiyorum
hissetmiyor yüreğim
bitiyor kelimelerim teker teker hafızamda
ha bitti ha bitecek
son kelimeleri yazıyorum ki
seni çok ama çok özledim
samyeliye
kerem gülsoy

Bu şiir toplam 625 kez okundu.
5.12.2008 12:38:15

• Yorumlar
• Yorum Yaz