berat dogan (velyetme)

MAHBUB - U NECAT

seni içmeye başladım akşam tenhalığında
ilk yudumda ağlamaya başladım
buzlu bir kadeh gibi terlerken sarışınlığına
yalnızlığı tadıyordum kalabalık içinde
tırnak gibi kesip atmak istedim seni
ellerim hep havada asılı kalırdı
senin bakışların güneşi gölgede bırakırdı
ama biz ipi kopmuş tesbih gibi ayrılırdık birbirimizden
yağmurlar kaldırımları döverken
yağmurlar
kaldırımlarda necip fazıl ın ayak izlerini ıslatırken
sen kuru bir nehir gibi akıp gittin
ben artık sabahı olmayan geceydim
sen gözlerimin göremediği ölü bir uyku
biz yanyana iki yalnız
herşeyi bırakıp çekip gitmek belkide
ama nereye gitsem kayboluyorum
çünkü nereye gitsem sen . . .

Bu şiir toplam 582 kez okundu.
5.12.2008 16:35:33

• Yorumlar
• Yorum Yaz