ceren çiftçi

SESSİZLİK BENİ ANLATIYOR SANKİ

Gece sokaklar sessizleşince,boş kaldırımlar beni anlatıyor bana.ne bir araba sesi,nede bir insan sesi,sanki yaşam duruyor.eser kalmıyor gündüzün o halinden.Her gece kara perde cekiliyor gökyüzüne,insanlar tek tek gidiyorlar evlerine,sanki tiyatro salonundaymışım gibi,o an bitiyor herşey.Kaç bölüm sürecek bu oyun kaçkere perde açılıp kapanacak.Hayatın sahneleri gerçeyi barındırıyor içinde.kaçkere alkışladım,kaçkere ağladım,kaçkere güldüm hatırlayamıyorum.BOŞ SAHNEYİ İZLEMEK HOŞUMA GİDİYOR GECELERİ.güneşin doğmasına çerek kala,gözlerim açılıyor içgüdüsel olarak.Sonkez bakmak istiyorum bu sessizliğe,birazdan perde kalkacak ve herkez yerlerini alacak.İşte halil amca esneyerek evinden çıkıyor,gül teyzenin torunu,okula gitmesem olmazmı diyor.Daha kimse alışamadı uyanamadı bugüne.gökgürültüsüyle yağmur yağmaya başladı ince ince,sokakların o kuru dudakları hafif hafif nemlenmeye başladı,toprak sanki bir OH çekti,nefes alışını verişini duyar gibi oldum sanki.Yamurla toz karıştı,her yer sırıl sıklam oldu insanlar koşuşturmaya başladı,kimisi işe kimisi ise okula gidiyorlardı.İşte başım dönmeye başladı yine,kalabalık araba seleri korna sesleri derken,okadar hızlı akıyorduki herşey.BOŞ SAHNEYİ İZLEMEK HOŞUMA GİDİYOR GECELERİ.sessizlik BENİ anlatıyor sanki.Bu gecenin son sahnesinde alkışlayacakmıyım bilemiyorum,ama perde çekildikten sonra boş kaldırımları izlemek istiyorum.SESSİZLİK BENİ ANLATIYOR SANKİ.

Bu şiir toplam 452 kez okundu.
15.03.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı