Mehmet Sıddık Yalçın

BİR PROLETERİN ÇÖKÜMÜ

cızırtıyla açıp kapısını
dağın ardına dikti gözlerini Bedran
baktı uzun uzun kızıllığına seherin
buzdan adam oldu birden
yağmur değmemiş bir fidana benzedi
buruşturdu alnını yasak kesildi bakışları
derinden bir ''ah'' çıktı ağzından
titredi bamteli ihtiyar kalbinin
çıkartıp esmer kuşağından kutusunu
bir iflah etmez tütün sardı
yürüdü sonra ezberlediği yolda
yürüdü epeyce bir vakit
sarı saçlı bir tarlaya vardı
çömeldi bütün bereketiyle ortasına toprağın
''hey toprak'' dedi sustu sonra ''vay'' dedi dudakları ''vay''
nasıl da geçmişti bu kadar yıl
bu dizlerine ağır gelen beden onun muydu
onun muydu bu çatlamış toprak gibi yüz
bu doyuran eller nerede bıraktı büyüsünü
dokunsa ekmek olurdu parmaklarında buğday...

hangi emek aldı darbesini bu balyoz bileklerin
değdi mi gevrekliğine toprağın filizlenirdi verim
şimdi bu verimsiz toprak gibi deltası yüzü
şimdi gözlerinin sahili toprağın deprem yüzü
anadolunun hangi terörist coğrafyasında
tarihin hangi dehlizinde bıraktı o direngen ömrü
bir gençlik bu kadar mı ihtiyarlar
hani o ay resmetmiş su gibi parıldayan çehresinde
incileşen içimlik ter
şimdi neden avlak bir ceylan gibi titrer bu ten
heyyyy dilsiz toprağa
anadilini ezberleten çökümlük proleter
hani sen güne sevdalıydın
şimdi neden beklenen umut gibi iner akşamlar...
....

Bu şiir toplam 592 kez okundu.
15.03.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı