Necati Cumalı

Uçana''lı Zülfikar Bey''e Ağıt

Sağlığında yüzüne gülenler
Sofrasında ekmeğini yiyenler
Uykusunda pusu kurdular
Zülfikar Bey''i vurdular
Zülfikar beyi vuran Uçana''lı İsmail
Cellat olmasına cellat, çingene değil

Zülfikar Bey mertti yiğitti,
Fakir ağlatmadı, mazlum ezmedi
Hile nedir, şüphe nedir bilmezdi
Korkusuz uyudu, korkusuz gezdi

Var git İsmail var git, namert kişisin
Hem sen düşün hem de sana yol gösteren düşünsün

Varmayın üstüme, yeter, beni söyletmeyin
Ben bilirim dost kim, düşman kim
Bilirim kim sinsi adımlarla peşimde gezer de
Göz göze gelince başını eğer

Nolaydın Zülfikar Bey nolaydın
İsmail''e güvenmeyip teslim olaydın

Bu dağlar uçana dağlarıdır
Manastırdan Filorina''ya uzanır
Uçana dağlarında akan sular, uçan kuşlar
Zülfikar Bey diye ağlaşır
Gayri İsmail netse neylese
İçine korku düşmüştür, yüzü karadır
Uçana dağlarına gözü pek, yüreği pek
Zülfikar Bey gibi adam yaraşır

Bu şiir toplam 765 kez okundu.
22.12.2005

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı