kübra ofluoglu

aşkım

Aşkım
Üşüyorum birtanem üşüyorum
Sensizlige üşüyorum susuyorum sana
Bazen çıkıyorum karanlık sokaklara ıssız bir ürperti sarıyor bedenimi
Sanki sanki hayalin bana karanlıklardan gel diyor
Yeniden gecelerime dog diyor
Sensiz bir virane gibiyim diyor ve bunu haykırıyor
Hani sen benden gittin ya akşamları penceremde bir bugulu nefes var sanki
Islak ve titrek ve umutsuz
Bense geceleri çıkıyorum sokaklar kimse görmesin beni
Kimse duymasın halimi
Sensizim zaten bu günlerde adi bir kursun beni bekliyor beni
Ama aklımda sen gözlerimde hayalim damarlarımda sevgin her zaman duracak ebedi
Olacak belki belki bir gün yeniden gelirim seni hep bendeki gibi mutlu oldugunu
Görmek için senin tek göz yasın için dünyayı yakardım ben tek telin için ölürdüm
Ama sen ama sen sen bunların hiç birine bile degmezmissin de ben ona yanarım
Bir gün göz göze gelirsek bilki baktıgın o gözler başkasınındır ben zannediyosun..
Yine filmin en yalnız yerindeyim rolümün bitmesini istiyorum gitmek istiyorum
Aklımda sen olarak unutmayacagım bu günleri tesekkür ederim sana yasayamadıgım hayatı
Azda olsa sende yasadık saol saol
Ve sana so vedam gitmeden önce bazen bakarsan karanlık sokaktaki kaldırım taşlarına o zaman
Sana armaganımdır hayalim unutma ben seni sevdim sen degil sen hak etmedin bunları ama MUTLU

Bu şiir toplam 733 kez okundu.
22.03.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı