A.Ziya

içimden gelen kovmak değil

söküp çıkarmak seni çorak kuyulardan
öpücükler bırakarak çok kurak yerlerine
çekip alıvermek koynundan suçsuz gülü
yüzünü çirkefliklerin tümüne kapatarak

nelerdir kıskandığım koylarımda gizlenen
üzgün bulduğum gözlerin yanına gelince
susamış bir aşkla doyumsuz kucakladığım
dehlizlerine kondurduğum öpücüklerimi
ıraklardaki çıplak korkuları sakladığım

sıcaklığını delice kovaladım bırakmam
kokladığım kanana bayılıncaya değin
unutmamaca ve delicene kucakladığım
konduğum sığındığım dokunulmazım

gel bana hep gel sürekli gel durmadan gel
gör seni kimlerden kaçırdığımı ve de nasıl
koy özleminden solmuş yüreğimin ortasına
kop da gel sessizce gel canımın içi sevdiğim

bak hele sana oralardan neler getirmişim
kalacak bildiğin yalnızlığıma tutun yeter
kalbime çivilediğin yüzyıllık kısacık süreyi
aldırma yanında duran koskoca yokluğa
sırtlan arkana gidebildiğin yere değin al git

içinden gelen o hırçın çığlık arsızlaşırsa
kalsın gerideki ürkmüşlerin yığını kümesi
gideceksen durma ardına bakmadan usulca
bakmadan ardına gidebildiğin yere değin git


A. ZİYA
belli belirsiz


kanıksayamam kıyımsızım kimin nesi
korkum incinmen en beresiz yerinden
kıyılara tutmuş atmışsın da kendini
öpmelerden kurtulmuşsun eskilerden


sıcaksın cansın canansın anlatılmaz
ilk görüşümden beriye takılısın aklıma
koparsam şöyle bilinmedik bir köşeye
yine şuracıkta koyduğum bir yerdesin


hep mi böylesin bana mı öyle gelirsin
ne taze incecikten yalnızca öpülmelik
kalmış da çöllerde gözleri ıslanmamış
el sürmeden kıyı köşelerde ıssız sessiz


sevilmelik süslenmelik aşılmadık güzellik
karanlıklarda yapayalnız kimsesiz eksik
duyulmamış tam okşanmalık bir tane
kem göz el değmiş değil dokunulmalık


canlı gözleriyle zeytin taneli bakan
koklanmadık tanınmadık çiçek misin
hoş gülüşleri duyulmadık tadılmadık
kalbimin dalına konan sevgilim misin



A.ZİYA

Bu şiir toplam 1.232 kez okundu.
25.03.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı