Akan MERİÇ

SENİN AŞKIN BANA HEP ACILAR VERDİ

Bir zamanlar aşkımız vardı seninle
Dillere destan
Nadide bir gonca gül gibiydi
Seninle olan sevmelerimiz vardı
Ediplerin bile gıpta ettikleri
Örnek olarak gösterilen
Anıldıkça, daha da büyüyen, bir aşktı bu…

Yalanlarınla soldurdun sen onu
Soldurdun, daha tam olarak açmamış bile olan
Aşkımızın, şu güzel gonca gülünü
Demek ki; aşklarda bazen
Bir masal gibi oluyor
Bir varmış, bir yokmuş gibi…

Şimdi hatıralarda kaldı
Seninle olan sevmelerimiz ve aşkımız
Sen şimdi bir kış mevsiminde düşen
Kar tanelerini görünce
Hep beni hatırla sevgili
Hep beni hatırla…

Biliyorsun sana ben
Bir gece yarısı
Dizelerimle göndermiştim
Aşkımızın simgesi olarak
Senin o çok sevdiğin
Melekler gibi uçuşan, bembeyaz
Kar tanelerinden…

Şimdi her gece
Kar yağışında; önce seni hatırlarım
Sonra da; O geceye hatırlarım
Beklerim bazen pencerelerin önünde
Belki yine gelirsin sevgili
Yine beraber oluruz diye
Yoksa sende mi, tamamen unuttun beni?

Zaten sen bana;
Hayatımın en acılı günlerini yaşatmadın mı?
Ama yine de; deliler gibi, seni sevmiştim ben
Hem de tüm içtenliğimle..
Eğer senin, geçmişte bana sunduğun bu aşk
Senin gerçek aşkın ve sevmelerin ise;
Bu aşk değil sevgili
Bu aşk değil
Bu bir dert, bu bir zulüm
Aslında zaten hep sen
Göz yaşı olmuştun bana…

(AKAN MERİÇ -23.03.2008-00.004)

Bu şiir toplam 514 kez okundu.
26.03.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı