A.Ziya

akdağ''ların Zeki''si

büyükmüşsün yiğit durursun hâlâ yüreklerin çoğunda
taş gibi acılardan yapayalnız öksüz ve sırılsıklam
söylemedin birine usulcana gittin öyle sessiz
duymasınlar mı dedin kimseler olur muydu
o enginindeki bitmeyen kükremiş cevherini
yüzündeki hoş gülümsemenin can tadını

farkına varamadılar o kesim karanlıkların ağında yaşar
onlar anlamaz körler dursun kovuklarında kalsınlar
nasılsa bir gün bilinçsiz varsayarak umarsızca her şeyi
kimsesiz milyonlar işlerinde güçlerindeyken
çirkin mi çirkin dört yöreden kara kapkara böcekler
karanfil huylu incecik dal fidanları güçleri yetse ezecekler

açacak ak dağlarda buz pınar başlarında güller çiçekler
yarım bırakılır mı kapılara dikilen barışçıl kavga
bacalarda tüten sırım güzellikler hiç unutulur mu
gözün kalmasın geride akıllı bayraklar açtın da gittin
üzülme boylu boslu ağabeyim sakın üzülme koca ustam

Ziya aklından döktü bunları aldırma rahat uyu yerinde
çıkmaz mı içlerinden biri insan haklarını doğru tam bilen
utanmazlar mı tepkileri mi çürüdü o küçülüş ufalış niye?
koyu derinliklere gizliliklere kuytuluklara yoklara
ürksünler bu dürüst ve de bu kahramanca gidişten?

A.ZİYA

Bu şiir toplam 1.372 kez okundu.
28.03.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı