hakan sivrioğlu

bu bir itiraftır

ruhum acılarla yoğruluyorken bu sevdada
pişmanlıklar uğramayacak semtime
tel örgülerde asılı kalacak
bin parçaya bölünecek yüreğim
acımasızca art arda
kurşunlanacak belki düşlerim
dışarısı zemheri de olsa
bu sevda ikliminde
yılgınlığa inat üşümeyeceğim


fakir isteklerim olacak senden ey sevgili
ilkbahar gelip erikler çiçeğe durduğunda
dağlardan
tozlu yollardan
yorgun turnalardan
ismimi yalnız sen sormalı
bu şehrin kaldırımlarında beni
yalnız sen beklemeli
mektuplarımı postacıdan bir tek sen almalısın
senin parmakların değsin istiyorum
senin kokun sinsin
satırlarına
sayfalarına mektuplarımın


peygamber çiçeğim
alacakaranlıkta güneşim
memleketim
her şeyim
bir gül bırak diyecektim sayfaların arasına
utanıyorum söylemeye ya
bir de resim
güzel gözlerine doyasıya bakabilmek için

sen
yalnız seni sevdim diyen şairin
yanık yüreğisin
bir avuç dolusu kır çiçeği
bitmek tükenmek bilmeyen özlemisin
sılada gurbeti
gurbette tek derdisin

sen
yalnız seni sevdim diyen şairin
fakir isteklerinin
en zenginisin

Bu şiir toplam 848 kez okundu.
1.04.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı