Ayşe UZUN (AYSİMA)

AŞKI DERYA

Evliyalar diyarında
Mevlâna''nın civarında
Gül kokulu divanında
Durmaya yürek gerek

Çırpınarak geldim ona
Huzurunda verdim mola
Gel desede dergâhıma
Gidemedim yürek gerek

Yüreksiz değilim elbet
Her insanda var bir yürek
Asıl hakikatli yürek
Hak aşkıyla yanan demek

İşte yandım ben sultanım
Huzurunda aşka kandım
Hakikatli aşkı buldum
Aşıkı divane oldum

Divaneyim biçareyim
Yanmaktayım ateşlerde
Ateş benim ilacımmış
Dermansız yürek derdime

Sağ elimi kaldırdım semalara göklere
Sol elimide verdim
Dost ahbap yarenlere
Hak hak diye dönende

Döndükçe aşkı buldum
Aşkın narıyla yandım
Yandıkça aşka kandım
Çölde olsam ne çıkar

Çölde susuzluk yakar
Dilim damağım tutar
Dil tutulsa ne çıkar
Kâlbim hakkı zikreyler

Zikir kâlbin ilacı
Ne tatlıdır ne acı
Aşık bilir tadını
Zikrederek adını

Allah Allah diyerek
Daim hakkı bilerek
Kâlpten kâlbe girerek
Mağfiret dileyerek
Huzuruna geldim ben.

Bu şiir toplam 569 kez okundu.
22.04.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı