Kubilay SEYFİ

Tek Bildiğim

Uzun anlatılmaz her şey susunca da içeride kalmaz
Gelir dilinin ucuna pakla misali çıkarmak hiç olmaz
Öyle anlar vardır ki anlatılmaz
Anlatsan senin olmaz anlatmazsan karşındaki inanmaz

Ama bir şey vardır insanda sırrı anlaşılmaz
Yürek sevgi ile coşunca , beyin dile gem vuramaz
Önce gözler parlar sonra davranışlar değişir
Sanki yüreğe aynı şeyleri yazan bir tebeşir

Kendi kozasında sinsice büyüyen ipek böceği misali
Büyür ruhun en ücra köşesinde çok uslu çocuk timsali
Ama an gelir dökülüverir dudak arasından
Bu destursuzluğu yaptıran yürek, beyinden izin almadan

Sonuç önemli değildir artık fışkırdı gümbürdeyen volkan
Artık duyacaklarına ister inanma istersen inan
Ama kaçınılmazdır olacklar fışkırdı birkere volkan
Elbetde geçtiği yeri yakacaktır her an

Ama benim tek bildiğim bir şey var
Bu olayın fışkırma taşma patlama diye tarifi var
Neticede bu eylemlerin hep bir sonucu var
Fikir amel bulmayınca yeri beyinlerde hep var
Ama olay vuku bulunca artık bir adı var.
KUBİLAY SEYFİ

Bu şiir toplam 820 kez okundu.
29.04.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı