A.Ziya

öpülesi

haytalık utangaçlık çapkınlık da var mıydı
koyup kaçtığın çılgın kısrağın bir gül bıraktığı
koklayamadan tadına bir soğuk yazgısını fısıldamadan gidilir miydi
demek ki sevdiğim canıma kattığım bakış falan kavgalar yoktu
hepsi bütün saksılar çiçeksizdi


sevdiğimsin bilmezdim ki o uzak dağlarda
boyunlarına atkılarla uzun ormanları sırtımda taşıdığım
bellerimi kuruttu çok ağırdı çekemedim sevdim yalnızca yüzünü
en ağırdın kucağımda götürürken ölünceye dek
öyle korku sunan çiçeklerden
ki içimdeki kuyulardan suladığım


sen sen yoksun mu gövdeme öylecene yaslı duran
ısıtan soğuklardan koruyan bal tanem
tenimi sımsıcak tutan

gidemezsin kaçar gibi tenhalardan kıyıcıklardan
bir kez yüzünün sevecen enginlerine yakın körfezlere
gemilerini çekip gücünün bütününü derinlerden sürükleyerek kopararak tutan yakamozlardan birini
yırtınmalarla
saklamaya çırpındılar öpmesiz çıyanların elinden
seni...

korkmasın yılarak ürkerek kalmasın canını yakacak tek kimse.
sağsa da kısılmış da oracıkta
sapada geçkin ağaçların karanlık kıyısında
dursun
usulca.
A.ZİYA

Bu şiir toplam 767 kez okundu.
30.04.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı