A.Ziya

sabahın kör uykusunda

masmavi gözlerinin gülücük bakışlarını
kapkara saçlarının
karanlık burgacına saklayan bıçak
yumuşacıktan kayarak çırpınan badi badi
çirkin gül
torunum Ceren’im
kucaklarla durmasız sarılarak öpülmek istenen
kaçarcana karanlığın sarkacından
kıyıcık ürkek ve gözler..
canım yavrum
babaannen seher uykularıma kattım diye
dönüp durdu yastığında sessiz mırıltısını

ezanlar okundu
sabahlardan İki Bin Yedi Eylül otuzdu
İstanbul Yukarı Dudullu’daki evde
Anneanne özlemlerin elinde tutsak
Ankara’da
anne Bersun baba Erdem dedelerden ikisi de...
sabahın kanatmaz hançeriyle kuşatılmış
herkes şarkılarına takılı

Ziya Dede korkularından ıpıslak
terlemekten buram buram
uykulardan almalısın gülüm
delisi kesildiğim
ılık
açılı kucak
torunum Ceren’im
A.ZİYA

Bu şiir toplam 1.084 kez okundu.
30.04.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı