ahmet tulganer (alptulga)

Adın Zülüm Soyadın Vahşet

Ağlayamıyorum, duygularım isyanda,
Atıyorlar çıkardıkları tepeden beni,
Sürükleyerek uçurumlara.
Batırıyorlar denizin derinliklerine.
Kurtulmak için bir çabam bile yok.
Çünkü birbirinizi yediğiniz dünyanın
Bir karış toprağında gözün bile yok.

Kahrolası dünya demek kolay,
Ama ben diyemem.
Dünya canlımı ki, ne kabahat işlemiş.
İnsan, nisyan köklü vahşi.
İnsan denen asi,sırtlan .
Sen biliyorum,
Kendini dünyanın merkezi sanırsın.
Kainat denen dipsiz kuyuya bir düşersen,
Sen aslında bir hiçsin,
Bir hiç, hem de kocaman.

Karanlıkları mı aydınlattın?
Yoksa sen misin karanlık olan?
Adın zulüm, soyadın vahşet.
Getirdiğin se dünyaya, dehşet.

Nedir bu kinin?
Düşmansın niye her şeye?
Bak kendine bile.

Oysa kahrolası dediğin,
Dünyadan ders almalısın.
O hep verir almadan.
İkram eder karşılık beklemeden,
Sunmaz mı nimetlerini bedelsiz?
Ama biz, vahşi ve bencil.
O nimetler için birbirimizi yeriz.

Var mı dünyada göster,
Kanın acı kırmızısının bulaşmadığı yer.
Sevgi, barış, dostluk varken,
Ne bu kin, bu nefret.

Bırak artık, çek kanlı elini dünyadan.
Hep niye kötülükler galiptir?
Kim bunu yazan senarist?
Kader mi, Allah mı?
Tövbe de bari, hakaret etme .
Çalmak için minareyi,
Kılıf yapma kaderi.

Bak ne güzel dünya,
Ne şirin, ne bereketli, ne sevecen.
Saygı, sevgi, yardımlaşmanın tadına var.

Olanın elinden almak değil maharet,
Olmayana vermenin zevkini yaşamak.
Hadi yaşa artık sende farkı.
Kahretme dünyaya, kendine,
Bak hayat, yaşamak ne güzel.

Ahmet TULGANER
17-Temmuz-2007
01:28

Bu şiir toplam 532 kez okundu.
1.01.2009 20:56:19

• Yorumlar
• Yorum Yaz