zekiye tuğba adar

SİYAHIMA BEYAZ DEĞDİ

Ben seni kendi iklimimde büyüttüm

Bir zamanlar hayat yoktu o iklimde,

uçsuz bucaksız bir bozkırdım..

Yalnızca ben yaşıyordum o memlekette...

Gözlerimin siyah bahçelerinde hiçbir çiçek yetişmezdi

ve

hiçbir kuş uçmazdı çıplak dağlarımda..

Siyah saçlarımı zindan gecelere yoldaş etmiştim,

tükenmiştim aslında, ömrü kısa bir kalemdim.

iki kollu iki bacaklı silgiler iyi çalışıyordu,

her yaptığım her yazdığım siliniyordu..

Sen çıkageldin sonra o yalnızlık şehrine..

Aykırıydın aslında;

benim soğuk geçen yazlarıma...

Çünkü; beyaz güllerle baharı getirmiştin bana..

Kalbimin işgalcisiydin aslında;

izinsiz sınırlarıma girmiştin..

Seni durduracak kalkanım yoktu,

doğrusu gücümde yoktu...

VE EVET; SEN BANA AYKIRIYDIN ÖNCELERİ;

AMA,

SEN BEN OLUNCA SONRALARI

ılık ılık düşmeye başladın sevgi dilencisi avuçlarıma..

BEN SEN OLMAYA BAŞLAYINCA,

yaz yağmurları akıttım sel sel her kavrulan yüreğe...



Hoşgeldin bana...

SEVDAN YÜREĞİME O KADAR YAKIŞTI Kİ

VE O KADAR SAFSIN Kİ BENDE;

TÜM SAFLIKLAR BEYAZLARIMA SECDE EDİYOR ŞİMDİLERDE...



Hoşgeldin...

hoşgeldin dünyama..

nasıl oldu anlamadım.

davetsiz bir misafir gibi çıkageldin gönlüme,

şimdi hapissin o yürekte..

inan buralarda en iyi şekilde ağırlanacaksın.

ikramımsa; sevgim olacak.. yeterli mi??



Seni aramanın tadı; ekmek tadı..

hani acıkırsın..

fırından yeni çıkmış sıcak ekmek kokusunu çekersin ya en içine...

şimdi öyle muhtacım sana..

Tadını istemem senden;

yalnızca her acıkışımda sana, kokunu duyayım yeter..

ki ben sana doyamam ki...



Gel ey sabahım!!

Gel ey dert ortağım, canım..

GEL..

tüm tabiat düşmanındır biliyorum.

GEL de sonbahar yaprakları kıskansın sende ki yeşilin ahengini..

Hasretlik var şimdi!

ağlama sakın...

benim gözlerimin siyahı yeter ikimizin matemine..

gözlerinin yeşilinden tek bir yaprak düşmesin,

KIYAMAM..



Bilirim gelemezsin,

her ne kadar gel desem de..

ama üzülme sevdam,

özlemler sevenlerin bir sınavıdır bir bakıma..

kavuşmalar ise, hasretli bekleyişlerin mükafatı..

kavuşmayı düşünmek,

ve

bir daha hiç ayrılmamayı düşlemek..

hepsi bu..



10.07.2005 pazar. İZMİR...

Bu şiir toplam 833 kez okundu.
11.05.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı