kübra kopuzlu

bir genç kız

Gözlerimde tek kişi vardı o gece
Adını fısıldayan rüyalar vardı gözlerimde
Aşkı bana tattıran bir adam vardı
Gecelerime sığmayan..


Köşede bir koltuk
Kalbimde sen vardın
Çayımı yudumlayarak içtiğimde
Düşlerimde hep sen vardın


Ellerim soğuk gözlerim yaşlı
Başım hep cam kenarına doğrultulu
Saçımın her bir teli ölmüş habersiz
Ben sendeyim sen beni bilmeden.

Akrep hiç hareket etmez yerinden
Vakit dolmaz ki bir an
Sabah olsa güneş doğsa
Belki sen gelirsin…

Hiç değilse kalbime doğar güneş
Karanlık batıyor yüreğime
Acıtıyor beni derinlerden
Her seferinde sana muhtaç bu gönül.

Hep seni bekleyen
Hep kendisini tanımayan biri için
Gözyaşı döken küçük bir kız var buralarda
Adını ezberleyen yürek var.

Senin tanımadığın ama
Seni yakından tanıyan
Küçük bir yürek
Deli gibi seviyor seni...şüphesiz.

Belki bir gün belki yarın
Hep bekleyecek olan o kızdı
Mutluğuna habersiz
Destek veren o kızdı.

Senin haberin yok ama
Üzüntülerinde senden daha çok
Üzülen hep o kızdı...

Uzaktan ağlar
Evin bir köşesine çekilir
Çığlıklarını duvarlara tekrar ettiren yankılar vardı
Birde o vardı...

Seni seven
Sana doyamayan
Seni senden daha iyi bilen biri vardı
Köşede ağlayan bir kızdı

Sensiz olmuyordu bu şehir
En güzel yemekler tuzsuzdu o an
Derman olan şarkıların ezgileri yoktu
Kadehler boğazına gömülüyordu biran

Denizler kara oluyordu
Açık kafesten çıkmıyordu esir kuşlar sensiz
Yağmur yağarken sokaklar ıslanmıyordu sensiz
O evde ses yankı etmiyordu sensiz

İnsanlar yemiyor içmiyordu
Güneş yağmur yağarken doğmak istiyordu
Ağaçlar su istemiyordu
Kuşlar ötmüyordu
Sen yoktun…


Son nefes çıkarken dudaktan
Seni hala özleyen biri vardı o evde
Senin için içmişti sanki kaderi
Ama sen yoktun.

Bir an sokaklar ıslanıyor
Güneş gece de doğuyor
Denizler masmavi
O kız hep seni seviyordu

Bütün kuşlar özgür
Ağaçlar dallarında kuşları dinliyor
Bülbül gibi öten kuşlar
Seni istiyordu…

Sende anlamıştın artık
Gelmiştin o eve
Masada tadı tuzu yerinde olan yemek
İçilmesi bir hoş şarap duruyordu bardakta


Perdeler kapalı ama evde güneş vardı
Artık konuşunca yankı etmiyordu duvarlar
Yatakta ise senin özleminden ve senin kucağında son nefesini verecek bir kız vardı
Bu sefer sen vardın o köşede ama o kız yoktu…

Kuşlar susmuştu
Denizler yine kara
Ağaçlar solmuş
Bülbül susmuştu bir an

Kafesler kapanmıştı masum kuşlara
Yemekler boğazlardan geçmiyor
Şarkılar kulağa hiç hoş gelmiyordu
Ezgisi olmayan şarkı gibi


Güneş doğmuyordu hiç ne eve ne yüreğe
Aşk anlamını kaybetmişti o saatlerde
Akrep senin için yerinde sayıyordu
Bağırışların onun gibi duvarlar tarafından tekrar ediyordu

Değişen hiçbir şey yoktu
Her şey aynıydı o saatlerde
Tek şey farklı
Sen vardın o yoktu

Ağlasın şimdi köşede
Gözlerinde yaş
Dudaklarında ezgisi olmayan şarkı
Soğuk ellerine sığmıyordu gökyüzü


Hıçkırıkların onu geri getirmeyecekti
Bunu biliyorsun
Bir ara gözün duvara kaymıştı
Gördüğün şeyde boşaldı yaşlar gözünden

Duvarda senin resmin
Bir ağlayan bir gülen
Altında senin mutlu ya da mutsuz olduğun tarihler vardı
Oda mutluydu seninle haberin yoktu

Üzüntülerin içine sığmıyordu
Bir şey olsaydı da sende son nefes verseydin
Şarkılar senin acını söylerdi
Sense ölmüş seni seven bendene sarılmışsın

İstediğin olmuştu artık
Sevdiğin kollarında sen hep o köşede
Gözünde hep yaş
Dudaklarında ezgisi olmayan şarkı

Zaman geldi artık
Güneş aynı yere doğdu
Şarkın ezgilendi
Senin son sözün ‘seni seviyorum’
Ve iki dudaktan çıkan son nefes…

Güneş bir gün yine doğacak
Kalbimiz yeniden atacak
Kulaklarımız yârin seslerini yine duyacak
Yağmurlar yine yağacak
Kuşlar hiç susmayacak
Akrep hep hareket edecek
Hep sabah olacak
Sen hep seveceksin
O ya bilecek ya bilmeyecek
Zamanı geçmeden
İki dudağından son nefes çıkmadan
Duvarlarında sesin yankı edeceğine
Hiç değilse bir kere
Sevdiğin kişinin kulaklarında çınlasın o güzel sesler
Hep onunla geçsin güzel günler
Sevgi için


Yâda onun kollarında vereceğin son nefes için

Son nefes için

Bu şiir toplam 812 kez okundu.
13.05.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı