bekir koptur

ZAMAN

Sevginin bitmediği bir yer hayal ediyorum.Hayalimin umutlara dönüşmesine şahit
oluyorum.Bu seni tanımdan önceleri kurduğum bir düştü. Artık senden öncelere dönmek istemiyorum. Gerçeğin o kadar güzel ki kendimi tırtıldan doğan bir kelebeğe benzetiyorum
Kısa bir zamanım olsa bile ilk ve son kez sana uçuyorum.Keşfediyorum kıtaları, denizleri değil; sevmeyi keşfediyorum, sonunda kimse ile savaşmak zorunda kalmayacağım sevmeyi...
Sevmelerin unutulduğu zamanda buldum seni insanın içinde sevgi yoksa her şeyi bekleyebilirsin.Bu yüzden savaşlara katılmıyorum bu yüzden kimseye zarar vermiyorum. Matematikle aram hiç olmadı ama
kendimi eleştirmeye başladığımda zeki olduğumu keşfettim. Duygularımı kaybetmemeliydim mantık bana göre değildi. Mantıklı olan senin için en çıkarlı olan şey demek...
bunu düşünmek bile beni mantığımdan soğutmasına yeterdi.
Duygular ise çok doğal kendiliğinden oluşur bir şey yapmana gerek yok sadece hapsettiğin yerden çıkar buda özgür iradeyle olur ancak.İnsan ne kadar doğal olan şeylere hasret kalıyor gittikçe yapaylaşan dünyada.Sevgi bize verilmiş mucize bunu hissetmeyen canlı yoktur ama; kaybeden çoktur. Sevgi çok şeyle doğru orantılı dürüst insan sever sevmek dürüstlüktür. Güvenilir olan insan sever sevmek güvenmektir.Sevmek evrenseldir. Sahip olduğumuz değerlerin ana maddesi sevmektir. Bilimden öncede vardı sevmek günümüze kadar geldi ve sonsuza kadar taşınmasını biz yapacağız... ne kadar kolay görev aslında zorlaştıran inanmamak. Savaşların bitişi yalanların hapse girme zamanı çoktan geldi bunun için bize sevgi gerek içimizde var olan şeyi çıkartmak gerek .Kendimi bulamadan önce buldu tanımadıklarım beni...Anladığımda başkalarının dünyasında esir olduğumu.Aradım özgürlüğümün yollarını.Ne yapmam gerektiğine kendim karar vermeliydim...
Attığım ilk adımdı bu özgürlüğüme sevmeyi ilk tadışım böyle başladı.Evrendeki bütünün parçasıyım başka hayatların kopyasıyım belki gördüğüm bildiğim şeylere göre karar veriyorum. bu dünyada yaşadıkça hatırlatmam gereken sorumluluğum olduğunu düşünüyorum geçmişi değiştiremezsin ama gelecek umuttur yarınlar umut bahçesinin çiçekleridir. Çocuklarımız birbirimize benzeyen bizim çocuklarımız iyi yada kötüyü tercih etmesi bizim tercihimiz. İlk okula başladığım zamanlarda hayatım müdahale edemediğim filmdi. Zamanı seyrettim bende. Değiştirmeyi diledim hep düşüncelerimde dünyayı ancak gücüm hayallerime yetiyordu. gerçekler acı ve boşluk gerçeklere dönmektense hayal dünyamda yaşamayı tercih ediş sebebim de buydu. Zaten gerçeklerde masum insanlar melek çocuklar yaşamını yitirirken hayallerimde onlara umut besliyorum aç kalmanın ne demek olduğunu bilemeyişimiz bizi acımasız yapıyor sanırım hiç bitmeyen dünyada yaşıyorum hissi gözümüzü o kadar çok bağlamış ki sadece aynaya baktığımızda kendimizi görüyoruz oysa aynaların bize yansıtmadığı o kadar çok şey var ki bunu hiç doymamış minik bebeklere mi soralım? Yoksa savaşların tükettiği masum hayatlara mı soralım? Gene de umudun penceresi kapanmış değil. Çiçeklerin hepsi solmuş değil. Zaman hala var sevgi herkesin içinde eşit dağıtıldı ama; bunu çıkarmak birini sevmekle başlar çevrende kimse yoksa kendini sev. Sokakta gördüğün minik köpeğe ekmeğini ver. Senin için bir şeyin değiştiğine karar ver duygularını hisset eğer gözlerinden yaş gelirse serbest bırak ki umut çiçekleri sulansın. Sevdiğim seninle kurduğum cümleler daha anlamlı seninle değerlerime sahip çıkıyorum sen bazen içimdeki çocuk bazen de olgun bir insan. Seninleyken yalnızlık diye birini tanımıyorum seninleyken savaşları reddediyorum. Seninleyken umut çiçeklerine yağmur bulmaya çalışan bir bulutum yorulduğumda dinlencem yer yıldızlar olacak yeryüzüne umutlar yeşermeden inmeyeceğim hiçbir özgürlüğün tadı seni sevmek kadar lezzetli olamaz aşkım sen varsan bu dünya benim için yaşanılır bir yer sen yoksan gördüğüm duyduğum hiçbir şeyin anlamı yok. Varlığınla keşfetmeyi öğrendim yokluğunu Allah
göstermesin seninle hep şimdileri yaşıyorum zaman bedenimi yaşlandırıyor sadece .. sevginin bitmeyen hikayelerinden bahsetmek benim için bir sorumluktur: Orta yaşlardaki amcayla her sabah işe giderken selamlaşırdık her gün parkı temizlemekle görevliydi. Yüzüne baktığımda gülümsemesini yitirmemiş bir dünyada yaşadığını düşündüm. Elimde sabahları yediğim çikolata vardı yarısını paylaşmak istedim ilk önce istemedi. Ben ısrar ettim cebindeki peçeteyi çıkardı ve arsına paylaştığım çikolatayı koydu. Akşam kızına götüreceğini söylerken mutlu oldu .Karşılaştığım o ana dua ettim.Bizim barışımızın mimarı sevgi;en büyük depremlere bile dayanıklı bunu çevremizde gözlemleyebiliriz. sadece hangi pencereden baktığına bağlı hayat içinde yaşadığımız bir kurgu yönetmen biziz. sen deniz ol ben güneş sana o kadar çok parlarım ki ne kadar mavi olduğuna inanamazsın.Sen ressamlar ressamı Allahın yarattığı bir tablosun meleksi gülümsemen içimdeki meleğin bir uyanışı ... Seninleyken güzel olan şeyler kendini fark ettiriyor. İnsanın bir amacı olduğunu anımsatıyor ben dünyayı değiştirecek bir güce sahip değilim ama kendi dünyamı değiştirebilirim bir örneğin benzeriysem ne mutlu bana sevgi bak seni fark ettim ölümü düşünmeden yaşıyorsam zaten ölmüşümdür aşkım seni düşünmeden yaşıyorsam ben hiç varolmamışım meğer….duygularımın mantığımın üstüne çıktığı bir andayım kelimeler kalbimden çıkıp ruhumu tanımana rehberlik ediyor
varlığın en karanlık yerlerimi bile aydınlatıyor . Seninleyken sonsuzluğu istemek hiç bu kadar içten olmamıştı . şimdi nerelerdesin ben seninle düşlerde yaşlanırken. Ne kadar değiştirdin bak ben şuan senin eserinim beni her gören yazarımı sorarken uzaklarda olduğunu
nasıl söylerim hayalinle yaşarken nisanın beşiydi baharla birlikte doğdun kalbimde şuan çiçeklerimle ilgileniyorum aklıma sen geldin aslında hep aklımdasın onlara bakıyorum da seni çok kıskanıyorlar .onlardan daha güzel olduğunu düşündüğümü sanki hissediyorlar ve bana kokmuyorlar ama ben yinede onları çok seviyorum gerçekleri gördükleri için. Sen varsan bu dünya bu evren var. Sen yoksan hiçbir şey yok .. kendi dünyanın tanrısı sensin bütün hücrelerinin efendisisin her şey senin kontrolün de aslında ama; bu gücünün ne kadar farkında olduğuna bağlı kendini ne zaman fark edeceksin ne zaman aynaya bakıp kendinle konuşacaksın kim olduğunu ölümün varlığını ne zaman sorgulayacaksın. Başka bir dünyada başka bir kişi olabilirdik.Bu bizim elimizde de olmayabilir ama hala varolduğumuz bir dünyada bakış açımızı güzelleştirmek için başka bir şansımızda olmayabilir. biz burada yaşarken kaç insan açlıktan yaşam savaşı veriyor . hepimizin yemediğiyle dünyada hiç kimsenin aç kalmayacağını biliyor muyuz ?
bu yazının kaynağı geçmişi geleceğe taşıyan bi keşifci(:

Bu şiir toplam 561 kez okundu.
24.05.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı