Mehmet Taştan

Başka Bir Elsa

Hiçbir şehrin doğuştan yerlisi olmadın sen,
Bilgiyi de sevdayla soluyan bir his oldun,
Şimal rüzgârlarıyla dolaştın elden ele,
Şimdi seni hiç kimse hatırlamasa bile,
Islanmış bir şiirin kalbinde atacaksın,
Belki de öldüğüm gün benimle batacaksın.

Çekip gittiğin yer de uzak değildi oysa
Ne olurdu bir daha geriye dönüş olsa…

Çoğalma arzusunun hüznü yayılıyordu,
Güvensiz bakışların ardındaki yüzlerde,
Sen haleli bir yoldun tekasürde eriyen,
Karaya özlem duyup çırpınan denizlerde
Eski bir seyyah gibi gezerken elden ele,
Şimdi bir hatırasın sararmış benizlerde

Seni götüren yollar bir gün sesimi duysa,
Ne olurdu bir daha geriye dönüş olsa…

O nasıl bir duaydı, dağlar kalktı yerinden,
Senin elinden tutup götürdü uzaklara,
Bir ninni dinler gibi, bir şarkı söyler gibi,
Ne yüzünde bir hüzün, ne sesinde bir nara,
Benziyorsun şimdi sen suskun tebessümünle,
Bayramlığını giyip uyumuş çocuklara

Vakte kurduğun saat, öbür tarafta çalsa,
Zil sesiyle bir daha geriye dönüş olsa.

Hayata geldiğin gün türküler tutturmuştuk,
Gidişine ağıtlar yakmak da bize düştü,
Öylesine üzüldü, öylesine yandı ki,
Elini bıraktığın aniden dize düştü,
Yağan yağmurlar gibi döndün geldiğin yere,
Matemini tutmak da kara denize düştü

Anlatmasan da olur gittiğin yeri Elsa,
Ölümü tattığım gün bileceğim nasılsa,

Ankara / 2008

Bu şiir toplam 725 kez okundu.
29.05.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı