Gürkan Karanfil

SENSİZLİKTE BİLE SEVİYORUM SENİ

Bir tebessüm kadar güzel olan yüreğin
Umuda verilmiş en güzel sevda ödülüydü
Karanlıkların içinden gelen sesler yankılanıyordu
Deli bir yalnızlığın sessiz çığlıkları ile
Bir avuç yıldızdı gözlerinden inen
Acıya diz çökmüş zamana yenik düşüyorduk
Oysa bir tutsan ellerimi, öpsen yüreğini,
Düşlerimi baharlara bıraksam keşke
Boş ver deyip sadece san şu kelimeyi söyleyebilsem
sensizlikte bile seviyorum seni

Biliyorum gözyaşlarımla yıkayacağım geçtiğin sokakları
Uzaklardan bakacağım perdenin ardından gülümsene
Bırak hasretinle kavrulsun sensizlikteyken hücrelerim
Bırak sana dair ne varsa haykırsın yüreğim
Bırak bari sadece o kelimeyi kalbime kazısın anılarım
sensizlikte bile seviyorum seni

Gözlerine doğan gün ışığı gibi düşmek istiyorum yüreğine
Zulasında sakladığım hayallerimi koymak istiyorum rüyalarına
Titrek elerimle bastığım klavyemde seni yazıyorum umutlarıma
Ve karsımda sen, saksımda yetiştirdim gönül çiçeğim
Biliyorum sessiz ve derinden dinliyorsun beni
Senin gibi suskun ama gülümsediğini hissediyorum
İşte o zaman o cümle aklıma geliyor ve haykırıyorum
sensizlikte bile seviyorum seni
Yazan: Gürkan karanfil 17.05.08

Bu şiir toplam 745 kez okundu.
11.06.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı