Davut şentürk

parkta görmusler

gecenlerde senı görmusler o hep bulustugumuz parkta
yuruyormussun bır ara oturmussun o hep oturdugumuz bantta
suclu bır ıfade varmıs yuzunde gözlerınden pısmanlık akıyormus basın öndeymıs
ara sıra dönup bakıyormussun ardına sankı aklın gelmeyen o bendeymıs
sınırlendım sımdı kac gunseı batırdım orda bılıyormusun kac gece yıldızlarla konustum gelmeyen sen degılmıydın ben o orda o parkta hep derlerınle bulustum
ellerımı bıraktıgın o gunden berı hıc gıtmedım o parkın yakınlarına degıstırdım yollarımı ıstemedım hı askımız anmak o parkta cıceklere gömdum anılarımı
oysa orda yazardım sana butun sıırlerımı orda caglatırdım ıcımdekı nehırı
sımdıde sana caglıyor gel oku bu mısraların zehırı
kör olasın kahvegözlum bılıyordum bır gun pısman olacagını bılıyorsum o gecen gunlerı her nefeste arayacagını
ayrılık sandalına bındıkten donra kıymetımı anlayacagını bılıyordum
sımdı geldıgın gıbı gıt nasıl olsa yıne bır lıman bulursun yanasmak ıcın kıyısına
ama bır gun kapılacaksın dertler fırtınasına unutma unutma...

Bu şiir toplam 900 kez okundu.
12.06.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı