serdar kahyaoğlu

SANA BAKMAK...(YÜZÜNÜN HARİTASI)

SENİ, SANA ANLATMAK
HEMDE KELİMELERLE...
FAKAT KELİMELERDEN BAŞKADA
YOL YOKTUR.-GÜLÜM-
YÜZÜNDEN YOLA ÇIKARAK,
RUHUNUN GÜZELLİĞİNİ
YANSITMAKTIR ÇABAM...

NERDEN BAŞLARSAM BAŞLAYAYIM
HEPSİDE BAŞLANGICIMDIR.

ÜMİTKİ;TAZE BİR GÜLDÜR AÇAR
yanaklarında...SEN TEBESSÜM EDİNCE,
UTANINCA.KIPKIRMIZI...

ZEHİRLİ OKLARIN,BATAR KALBİME.
İYİLEŞİRİM...KALDIRINCA kaşlarını.

KORKARIM,KELİMELER İNCİTECEK DİYE
dudaklarını.ZATEN SENDEN SONRA SEVMİYORUM,
KALIN VE ÇIKINTILI HARFLERİ

GÖNLÜME ATILIR BELKİ YÜZBİNLERCE ZİNCİR
YARALAR BENİ...VE EN GÜZEL ÇİÇEKLER TAKILIR
kulaklarına,AHENKLİ saçların DOKUNUNCA.
BENİDE SAVURUR BİLİNMEZ DİYARLARA.

HAPİSHANEYE GİRERİM ÇIKAMAM BİR DAHA,
kirpiklerin BİRBİRİNE DEĞİNCE.

YOLLARIN BİRLEŞME NOKTASIDIR.BAŞLANGICI BİLİNMEYEN
YOLLARIN İKİYE AYRILMASIDIR,YÜZÜNÜN HARİTASINDA...
HER ŞEYİN ORTASINDADIR burnun...

GÜNDÜZÜN ORTASINDA GELİR GECE.
CEVABI BİLİNMEYEN TEK BİLMECE
ÇIKAR KARŞIMA HABERSİZCE
(gözlerin).
GÖZLERİN ÇARESİZLİĞİMDİR.

SANA BAKMAK;
VARMAKTIR.
ANLAMAKTIR.
YANMAKTIR.

SANA BAKMAK;
USULCA
BAŞIMI ÖNE EĞMEKTİR.

02-08-2008

Bu şiir toplam 762 kez okundu.
3.08.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı