Fevzi Saçlı

KİMSE BİLMESİN

Bir gamzeli için yıllarca yandım
Yandığımı kimse bilmesin dostum
Ben bir tebessüme nasıl da kandım
Kandığıma kimse gülmesin dostum

Gamzen yaktı dedim cevap vermedi
Dumanımı gördü ama durmadı
Bir kez olsun gelip halim sormadı
Kandığıma kimse gülmesin dostum

İçin için yandım ama gizledim
Bir gün ırayınca hemen özledim
Bildirmedim ama yolun gözledim
Kandığıma kimse gülmesin dostum

Sönmüş yanar dağım içim yanıyor
Derdimi bilmeyen beni kınıyor
Aşk nedir bilmeyen deli sanıyor
Kandığıma kimse gülmesin dostum

Aşkın tarifi yok Hakkın yazısı
Çekmeyenler bilmez nedir sızısı
Yazıyla anlatmak ister bazısı
Kandığıma kimse gülmesin dostum

Bunca harcadığım yıllara yandım
Tanıyorum sandım ama aldandım
Sinsi gülüşüne nasıl da kandım
Kandığıma kimse gülmesin dostum

Fevzi yandığını ne bilsin eller
Düştün.Dar geliyor doğduğun iller
Acın dinmez artar geçse de yıllar
Kandığıma kimse gülmesin dostum

Bu şiir toplam 450 kez okundu.
4.08.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı