Bu gece sahilde bir başıma otururken,
Yerden bir taş alıp, attım gökyüzüne...
Ay bir cam parçası gibi çatladı.
Yıldızlar düştü
Tam ayaklarımın önüne...
Şimdi aylardan temmuz.
Vakit gündüz.
Bu deli yaşımla,
Budeli başımla,
Bir taş daha atsam gökyüzüne..
Güneşten parçalar düşer mi,
İçimin karanlığına?
Necdet GÖKNİL
Bu şiir toplam 527 kez okundu. 25.01.2009 09:17:23