Kubilay SEYFİ

YALNIZLIK

Zaman akıp giden su misali
Sanki en mert sevilenin terk edişi timsali
Zaman insan için tükendiğinde oluşan olay terk etmektir faniyatı
Sevgilinin de arkasına dönüp bakmayışı simgeler faniyatı

Susunca olmaz konuşunca pişmanlık çalar kapıyı
Sosyal varlıktır insan derler,susunca yalnızlık aralar kapıyı
Sükunetin tadını çıkardıkça insan daha da ağırlaşıyor
Kuş sesi çocuk sesi belirginleşmeye başlıyor

Aslında canı acıtan ne yalnızlıktır ne de yalnız geçen zaman
Hatırlanmayış ve bu şekilde tükenen zaman
Elbette her boşluk dolacaktır
Beklemek ve sabretmek düşecekse insana mükafatı da verilecektir

Her şey insanlar içinse insanlar neden bilmez insanlığı
Bir toprağa bir ağaca selam, hatıranın hatırıdır aslında hayata kattığı
Geçen zamanın hatırını bilemiyecek kadar nankörmüş çiğ süt emmiş insan
Düşündükçe beynini kemirir yalnızlık gel de bunu rüya san

Kubilay Seyfi

Bu şiir toplam 562 kez okundu.
20.08.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı