Fatih Öztoprak
söz verdim
ve durdum sonsuzun yamacında..
kulaklarımda uğuldayan bir tufan..
ellerimde bir fotoğraf, bakışları içimi sızlatan..
çözülüyor dermanım yavaştan uçurumlara..
düşüyorsun kalbimden sonsuza kadar..
izlemekten öte yok çare benden yana,
sanma ki hazan var gönlümde sanma ki içim yanmakta..
bıkkınlık şiirlerinden kopuyor dudaklarım sözlerim söylemeye..
senden kurtulmaya seviniyor ruhum, aklım geçmekte ötelere..
öldün ve gözkapaklarını ben kapattım parmaklarımla..
öldün ve son kez Fatiha''larımla uğurladım seni yoluna..
öldün.. ölüm senden uzaktı halbuki? ne de çabuk aldanmışım..
son bir kez dönüp baksan bile, artık canlılık yok gözlerinde..
son defa aldanmaya davransam bile, mecalim yok zulüm çekmeye..
kırlarda bir rüzgar olup estim diyarlarıma yeniden..
ben bugün ömrüme huzur sefası verdim..
gökyüzü benimle yürür sanki adımlarımca..
gökler benimledir ki, ben yedi göğün ötesine söz verdim...
Bu şiir toplam 596 kez okundu.
29.08.2008