Fatih Öztoprak

hicret

ölen de kalan da nehirlerin dalgalarıdır...
ey ömre vurulan hançer! bugün beni de vur!
soluk soluğa, el ele koştum dağlara!
ne soluklarım ne ellerim bu amellere diyet olur...
diyetten maksat şayet can feda etmekse
dur gönlüm dur! ruhum şehadet getirmekte...
bağladım ellerimi huzurda, huzur bana kılavuz;
ve ben ki dağlardan kopup geldim bir çığ gibi
ben ki yılların çaldıklarından doğmuş bir yavuz!

yollar ve ben, haketmeden yok bitmek-tükenmek!
zulmün kara pençelerinden korktuğum sürece ben,
bitmez ömrümü çalan hazanım, yoktur yücelmek...
hüzünlüyümdür, sebebim çok ağlamaya,
ah Rabbim bir de göz pınarlarım kurumasa!
ben mi zalimleştim, dolmaz gözlerim?
yaşlarımı boşa mı tükettim ben ey Rabbim?

uzat elini, sonsuza yarenim ol!
Rabbim''den gelen bir nur ol damarlarıma!
ne zaman ki düşsem yollarda bir taşa takılıp
uzat elini, diz kapağımdaki o yaraya melhem ol!
bir kez olsun yürü ve geç gözlerimin önünden...
gecelerimde gözlerine kenetlensin en candan sevgim...
bir sevda ezgisi çınlasın kulaklarımızda
ayırmasın ne dünyada ne mahşerde bizi Rabbim!

amin diyerek yüzüne sür o tertemiz, yumuşacık ellerini...
beni an en candan dualarında, gözyaşlarında gör beni...
unutma sakın sevgimi, bu alemden göçsem bile...
gitme illerimden yarim! hicret edemem senin için başka bir ile...
affet ki çarem yoktur yoluna hicrete senin...
ancak ki hicretim helal olur yoluna Rabbimin...

Bu şiir toplam 563 kez okundu.
1.09.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı