Fatih Teke (garipgönül)

Zambak yalnızlığı

Dün’üm bugünüm aynı demde
Zambaklarla geçiştiriyorum geceyi penceremde
Puslu odamdaki kahpe aynanın eşliğinde
Baht’ı kara hüzünler deniyorum kendimde

Hava garip bulut garip toprak garip
Bu eylül akşamı her şey ölüme müsait
Sonbahar korkusu mevsime bulanmış
Koca çınarlar devriliyor yapraklar sararmış

Biraz tütün tiryakiliği sarıyor beni
Uluorta ağlamaklı oluyorum çocuk misali
Damıtıp iki zamanda kimsesizlik sancısını
Zambakların gölgeliğine sürüyorum

Bir nefes için dışarıya koşuyorum
Karanlığın dönemecinde zambaklarla sarmaş dolaş
Yalnızlığımı görüyorum

Ben zambaklarla ölüyorum…

Bu şiir toplam 692 kez okundu.
29.01.2009 00:00:28

• Yorumlar
• Yorum Yaz