özgür yıldırım (sanatveben)

ŞİMDİ YENİDEN DÜŞÜN

Düşün ki rüzgârları sonsuz bir çöldesin
Açmışsın saçlarını dalgalara
Kum taneleri kaçmakta gözlerine ara ara
Sol elinle sağ gözünü
Sağ elinle de öbürünü ovaladıktan sonra
Düşün ki vücudun bırakıverdi kendini kumlara

Ve baktın ki başucunda koca bir kaktüs
Ve her tarafta sonsuz kere kum,
Ve bir de sen
Bir de sıcağı bastıran rüzgârlarım

Yani bu kıpkızıl güneşin kucağında
Bir damla kadar değerlisin
Ve rüzgârdan daha çok önemlisin
Yani bu kara çölde
Su gibi, hava gibi, toprak gibisin
Kuru bir kaktüste yaprak gibisin

Yani;
Sen gönlümün çöllerinde açmış bir vaha
Sen güneş gibi doğmalısın her sabaha
Her avuç açtığımda Allah’a
Seni dilerim
Çünkü sen açmalısın bu kıpkızıl kumda bir daha.

Şimdi yeniden düşün
Beni sevip sevmeyeceğini
Yeniden geçir aklından
Bir kendini, bir beni, bir de susuz çölleri.
Sonra şöyle bir bak Sahra’ya
Gobi’ye ve diğerlerine
Ve söyle bana;
Bu kadar çöl yetmez mi dünyaya?

Bu şiir toplam 540 kez okundu.
31.01.2009 00:05:12

• Yorumlar
• Yorum Yaz