NERMİN DOĞAN

KADINIM 2

benim çocuğum olmadı
Evlenmelere razı oldum
Senin çocuğun oldu da
Razı olmadın mı? evlenmelere.
Boy boy çocukların oldu
Büyüttün yoklukta kıtlıkta,
Aç koymamak için
Koştun durdun.
kocan gelecek diye
yoğu var ettin.
azıcık ondan,azıcık bundan.
Didindin parçalandın,
Evin yoktu evin oldu,
kendine almadın
el içine çıkıyor
kocana aldın,
çocuğuna aldın,
sen yıkadın, yıkadın giydin.
Birde araban oldu.
Sevgi doluydu kocan,
Seninle ilgili,
Çocuğunla ilgili,
Eli boş gelmez.
Sehpalarına süs bile alır.
Evine dolaplar yaptırdı.
Onu görünce yüreğin kuş gibi çırpınırdı,
arabasının sesini dinlerdin,
yokluklardan bu güne gelmiştiniz,
direğiydi evinin.
yatağında kokusu,
yüreğinde sevgisi.
Evinin her tarafı onsuz boştu,
o varsa her taraf dolu.
Beş dakika geç kaldı mı yüreğin ağzında,
Ya bir şey olduysa ,
Onunla güneş başka türlü doğar,
Başka türlü batardı.
Karanlık gök yüzünde mehtaplar açardı,
Korku nedir bilmezdin,
Komşudan gelirken ıssız yollarda ,
Dağ gibiydi kocan,dünya vız gelirdi.
onun gölgesinde çocuklarını büyütür,
her zorluğa göğüs gererdin,
o yokken bütün bunlar boştu;
mehtaplı geceler karanlık ,
güneş doğsa bile ısıtmaz,

gece korkmadan geçtiğin yerler,
gündüz karanlık .
ve işte bir gün ,
bir haber alırsın,
kırılır belin,
dedikodudur belki,
istemeyenler söylemiştir,
yapmazdı kocan,
zor almıştınız ,senden başkasını bindirmezdi arabaya.
Yok’ dedi zaten,’olurmu’?dedi.
‘Sen neden inanırsın,
her şeyim çocuğum ve senin için’.

Ama kurt bu girdi içine!
Hafiften inansan da,
Benim kocam yapmaz desende,
Yavaştan soruşturdun,
Aman yarabbi,
Pişman oldun , neden soruşturdum?
Yokluğunda özlemle
Yatağını koklasaydım,
Pijamasının kirlisini bile
koklaya koklaya sepete atsaydım,
lavaboları kirli bırakırdı,olsun temizleseydim.
Keşke dedin

YÜKSEK ÖKÇELERİN BULANTISINI YAŞASAM
HİZMETLİLERİN AYIBINI GÖRMESEM
DER GİBİ
Yokluğunu
İzah eden yalanlarına inansaydım.
Kapı tıkırtılarını,
Televizyondaki maçlarını,
Seve seve dinleseydim,
Gömleklerini seve seve yıkasaydım,
Dünyam bozuldu , karardı.

Yüksek ökçeler tıkırdasa da
artık gerçekleri biliyordum !
çektiğim acılar,
yokluklar,
belli etmemek için verdiğim mücadele,
param olsun diye verdiğim var olma savaşı.
Çocuklarımın boy boy oluşunu izleyişim,
Eşime duyduğum güven bu güvenle,
Dünyaya duyduğum güven,


Hepside tam var olmuşken,
Yok oldu , uçtu.
yüreğimin pırıltısı
kuş gibi çırpıntısı,
söndü, söndü ,yok oldu.
Çocuklarım ezildi ,ezildi.
Analarının aldatılışını,
Tarümar oluşunu
Taa içinde duyarak izledi.
Ve oğlum dedi ki;
ANNE
SEVDİĞİM KIZI BIRAKTIM,
BABAM ONU ÇOK SEVERDİ,
KIZA BAKTIKÇA BABAMI
GÖRÜYORUM.



ŞAİRİ:NERMİN DOĞAN

Bu şiir toplam 634 kez okundu.
14.09.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı