ahmet tulganer (alptolga)

Huzurdan Huzursuzum

Kendimi artık tanıyamıyorum.
Nerde artık eski ben,
Neşeli, sevecen, hayat dolu,
Olumsuzluklara gülen, esprili Ahmet.
Dalga geçerdim hayatla ben,
Şimdi o benimle geçiyor.

Neden artık bu tavır kendime?
İnsan kendine zulmeder mi?
İçkence çektirir mi?
Hayatı zindan eder, acıdan zevk alır mı?
Ben zevk alıyorum artık.

En mutlu anlarımı bilirim,
Huzur sarmıştır bedenimi.
Halka halka yayılmıştır.
Yok olmaz derim, sanki suç bu,
Rahatsız eder beni, huzur.
Hemen bir çaresini bulmalıyım,
Hayatımı kabusa çevirecek, bulurum da.
Bir sebep hemencik icat ediveririm.

Evet şimdi rahatlamışımdır sanki,
Acı beni kendime getirmiştir.
Acının verdiği tat yayılır vücuduma.
Anlayacağınız mutsuz olmalıyım ben,
Batar rahat bana.

Bir sır var bu işte,
Nedensiz değil sanırım.
Bir değişim var özde.
Açıkçası umurumda da değil.
Tat almasam çekmezdim acı.
Gıdam sıkıntı artık,
Huzur haram,
Huzursuzluklar, huzur veriyor bana.


Ahmet TULGANER
23/Ocak/2009
18:13

Bu şiir toplam 633 kez okundu.
4.02.2009 18:06:37

• Yorumlar
• Yorum Yaz