ahmet tulganer (alptolga)

Gül (üm)

Gülüm;
Sen,
Cennet bahçelerinin,
Nadide bir gülüsün,
Bense, senin aşığın bülbülün.

Şakımak dalında, tek muradım idi.
Sana aşk şarkıları mırıldanmak.
Ama ne çare sesim çıkmıyor artık.
Lal oldu, yanında tutuldu dilim,

Bülbülün derdi ne ki, bu çektiği gülden.
Koklamak istersin koklatmaz.
Dokunmak istersin dikeni batar.
Ne olur dokunayım yumuşak tenine.
Varsın kanasın elim,
Yüreğimin yanında, anlamsız.

Sana gülüm dedim,
Gülüşünle ömrümü söndürdün.
Bir ateş ki yaktın içimde, derinden.
Yangını sardı dört bir yanı alev alev.
Söndüremez emin ol beni,
Senden başka, hiçbir serinlik.
Gel serinliğim ol.

Gel sen bir gül, yansa da içim,
Güller açsın çehrende.
Gül ki, bahçeler gülsün neşenle.
Bahçende, ben bir garip bülbül.

Sen ne olur, hep gül,
Nadide gülüm; benim.
Gül bahçesi istemem inan.
Benim gülüm bir tek bil,
Ne olur artık bana gül.
Gül ki, güller açsın gönlümde.

Ahmet TULGANER
10-MART-2008
21:00

Bu şiir toplam 614 kez okundu.
4.02.2009 18:11:29

• Yorumlar
• Yorum Yaz