Fatih Öztoprak
Yok!
Yine utanacaklar benim yerime sevmekten...
Ve soracaklar bu sevgi nasıl mümkün?
Yine unutacaklar benim perdelerimi...
Beni olmazlara edecekler sürgün...
Yine konuşacaklar belli-belirsiz yüzüme...
Sormak istiyorum, nasıl bakabilirler yüzüme?
Ben çekilip gönlümün kabuğuna, ayak direteceğim...
Hissizlik ırmaklarından bir kadeh daha içeceğim...
Bilmeyecekler ve yüz çevirecekler yine benden...
Bulamayacaklar içimdeki bu denizlere bir neden...
Kabul olunmayacak haklarım, ne fayda?!
Sorulacak bana; nereden bu aşk oldu peyda?
Bende sevgililer var, onlarda ise taşlar...
Bende aşka aşk var, aşkımda ömürden nakışlar...
Anlamayacaklar nasıl sever gönül birden çok?
Anlamayacaklar; sevgililer aslında hiç yok!
Bu şiir toplam 494 kez okundu.
5.10.2008