LEYLA AYDIN

SENSİZİM

Her son bir başlangıçmış sevdiğim

Senden vazgeçememek ne acıymış

Her gün ölmek ne zormuş

Bir sigara dumanını sen misali içine çekmek nasılda ağlatırmış insanı

Gülmeyi özledim acı dolu hayatımda

Herkes bir darbe vurup giderken ben yüreğimi kaybettim

Senli günlerin sensizliğindeyim

Bana çaresizlik içinde çare aratan en derin boşluklardayım

Yeter bu yangınlar bana

Anladım işte sensiz olmuyormuş

Sensiz yaşanmıyormuş

Kaybetmeyi istemezken her gün kaybetmek

Ellerinden kayıp gitmesi umutların neymiş örgendim

Geceleri başımı yastığa koyduğumda seni görmek için uyumak nedir örgendim

Kıyamazdım bakmaya şimdi görmüyorum

Mutlu sabaha uyanışlarımı aldın benden

Umutlarımı yerle bir ettin

Umutsuz bir hayatın gölgesine mahkum ettin yüreğimi

Sensizim sözüne olan hayranlığım gibi sensiz bıraktın beni

Yüreğimi en derin uçurumlardan attım

Sen yoksan kimseyi sevmesin

Sen olmayacaksan kimsede olmasın

Hatırlar mısın ilk görüştüğümüzde bir gül vermiştin elime

Kuruttuğum gülünü seni kaybettiğim gibi kaybettim

İçimde yangınlar alev alev büyüyor

Sensizlik elimi kolumu bağlıyor

Yüreğim çaresiz boşluklarda ızdırap çekiyor

Tek suçum sevmekti menfaatsiz duygularla

Tek derdim seni kaybetmemek

Sabahlara tatlı bir tebessüm ve seninle uyanmaktı

Ama şimdi geceleri uykularımı bölen

Sensizlik tek dostum oldu

Ben seni çok sevdim gülüşlerimi çalan sessiz sevgili

Ben seni ölümüne sevdim

Evet belki ölümüm sensizliktendi

Ama ne olursa olsun senin uğrunaydı

Sen son sözünü söyledin

Bende sana son sözlerimi yazıyorum

Umutsuzluğumu döktüm tek dostum olan kağıtlara

Sen şimdi beni sessizliğinde gölgesinde

Bırakıp gidiyorsun

Hiç acımadan bırakıp yüreğimi çaresizlikte gidiyorsun

Hadi git ardına bakmadan gidenler gibi

Verdiği acıyı görmeyen yürekler gibi git sende

Özlem dolu yüreğimi zinciler vuracağım

En çekilmez acıları çektireceğim

Dilime suskunluğu öğreteceğim

Sen git ben çaresizlikle savaşırım

Şimdi sen benim

Amansız bir hayatımın zamansız son aşkısın

Hadi gidelim bedenim ruhum ve umutlarım

Ölüme giden son vapur bizi beklemekte

Elveda serserim..

Bu şiir toplam 635 kez okundu.
11.10.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı