demet akkoyun

Babaya haykırış

Dün akşam sen vardın odamda
Bende ki resmine baktım
Doluverdi aniden çocuk gözlerim
Ağladım...
Birtek seni düşündüm!
Biz neydik ne olduk ve nasıl olmalıydık düşündüm
Her defasında yerin dibine gömüldüm
Gözyaşlarım yalanlıyordu gururumu
Ve ben seni kaybettiğim an bitmiştim
Yalnız ben miydim baba hasreti çeken
Yalnız ben miydim özleyen
Yalnız ben miydim mutlu olmak isteyen
Yenildi kötülüğe yüreğin
Kapıldı hasret rüzgarına
Aldın başına gittin
Dönmedin bir daha
Hesap sormadım yine sormuyorum
Düşünüyorumda bir anlık öfkeye kapıldık baba
Hasretliği özlem sandık
Çocukta olsam ben hasret çektim
Yıllar işte bir su misali aktı geçti
Oysa pınar olup akamadım hasretin yüzünden
Sen beni sensizliğe sattın
Oysa ben hala seni yüreğimden söküp atamadım
Atamam ki zaten babam
Üstelik sen yalnızsın
Kimbilir belki isyanlardasın
Yinede seni sevdim ve ölünceye kadar da seveceğim
Gel kurtar beni desen ölümüne gelirim
İsyan ediyorum baba hasretine
Haykırıyorum her gece gel diye
Babaya haykırış diyorum her seferinde...

Bu şiir toplam 882 kez okundu.
11.10.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı