emrah özyıldırım (koprulu)

ÖĞRENDİM ARTIK

Döndüm işte geçmiş günleri belki yeniden yaşayabilirim
Geldim işte yeniden seni sevebilir miyim bilmem
Kaldığım günlerde sensiz çok düşündüm sessiz sessiz
Bir daha sever miyim diye sordum kendime
Belki bir pınar kenarında soğuk sularda
Durgun bir göl kıyısında sakın günlerde
Belki de küçük bir köy kasabasında
Ben seni ararım sen nerdesin
Geldiğim gün yeniden sana kabul eder misin?
Yada kov gitsin beni geldiğim yere
Ben sensizde yaşamayı öğrendim sen yokken
Kurumuş bir daldan su almayı
Solmuş bir çiçekten tat almayı
Yaşlanmış yılların çilesinden zevk almayı
Sen yokken öğrendim artık
Nasıl olsa gelsem fayda olmaz biliyorum
Öyle bir hayatın içindeyim ki çırpındıkça batıyorum
Yaşanmış bir günün bile anısına seni unutmam
Ama sanma yeniden severim seni
Hani bir gün beraber gezdiğim yollarda
Şimdi ben sensiz gidiyorum
Attığım her adımda hayalin gözüm de
Gördüğüm her kişi de sen varsın
Aldığı her nefeste sesin kulaklarımda gitmiyor
Bu karanlık günlerde,doğar mı bana da güneş
Ağlasam bu şiirlerde anlar mısın beni
Sussam yada hiç konuşmasam
Belki biraz masum belki biraz deli
Ne olursa olsun benimdin işte sen
Yaşamayı ve sevmeyi seninle buldum
Sesiz kaybettim bütün güzellikleri
Şimdi yaşadığım her şeyde sen varsın
Unutmadım ben seni unutturamaz kimse bana
Anladım sevmeyi bilmeyenler sevilmeyi hak etmiyor
Bende bunu senden sonra ÖĞRENDİM ARTIK.





Kendi kalemimden…



Yazan: Emrah ÖZYILDIRIM

Bu şiir toplam 534 kez okundu.
11.02.2009 16:05:52

• Yorumlar
• Yorum Yaz