YAVUZ KORKMAZ (yavuz korkmaz)

MEZAR (TuTKu)

Laldan sükut, renksiz, gelensiz, kuytu her mezar,
Kim kimmiş belli, bilinmez de, bir onca kadar,
Saf saf olan eş dost, ana kız, babayla oğul,
Ne vakte durak dayanır, ne bu hale bir kul.

Ayakta ki gün eyler, mal mülk diye hal muğlak,
Gezip tozmakta yok fayda, bin yıl olsa konak,
Kiminin bak yüzü nur, bazı halde yok sürat,
Gelenler ki hep aynı yön, her mezarda, bir zat,

Kim bile, altta ki ne halde, ruhta ne durum,
Gelen ki bilmez, kimde huzur, kimde ne zulüm,
Nere kaçsak da fayda yok, gelende bu yere,
Sükut, her mezar, bir hal ki yerini kim bile.

İçerleri ürperten vakitsiz, son buluş mu,
Hal ki, kendinle konuş mu, bu yere konuş mu,
Her biri gizeme bürünmüş tedirgin mezar,
Fatihasızla, münevver taşlısı da bir kul.
Yazan : Yavuz KORKMAZ
Tarih : 30 / 05 / 2000

Bu şiir toplam 830 kez okundu.
11.02.2009 21:45:30

• Yorumlar
• Yorum Yaz