reyhan cengiz

ÖLÜYORUM!

Köşe başında durup,şöyle bir baktım benim gibi yaralı yüreklere,
Kimbilir ne acılar çekmişlerdi,ne ayrılıklar onları bu hale koymuştu,
Dünyaya benim gibi boş gözlerle bakıyorlardı,
Umutsuz,sevgisiz,yalnız,çaresiz.

Yürüdüm hiçliğe doğru,sensizdim,öyle solgun,
Öyle garip,biriydim artık.

Mevsim sonbahar olmasada,benim için öyleydi,
Islak banklarda senin hayalinle oturup,
Etrafı izledim,sen yoktun yanımda ama,hayalin yüreğimde,sımsıcaktı.

İnsanlar gördüm,koşar adım yağmurdan kaçan,
İnsanlar gördüm,banklarda öylesine rahat,benim gibi ıslananan..!

Yüreğimde beni koruyan büyük sevgin,varya,
Kim korkar yağmurdan,kardan,aldırmadım,ıslandım,iliklerime kadar,
Akşam oldu artık gitmem gerek beni bekliyenlere,
Dilerim bir gün,sende olursun,beni bekleyenler içinde..!

Sensizlik öyle zorki anlatamıyorum kelimeler yetersiz kalıyor,ağlıyorum,
Yürüyorum boş gözlerle evimin olduğu sokakta,
Yalnızım,çünki sensizim,ellerim üşüyor,
Korkuyorum,yüreğim sanki deli gibi çarpıyor,
Bir an senin hayalin beliriyor,
Yaşlı gözlerimde,sonrası,
Yoksun,yoksun işte yanımda,
Ölüyorum...!

sevgiliye..!
08/07/2008.izmir

Bu şiir toplam 494 kez okundu.
17.10.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı