özgür yıldırım (sanatveben)

AZICIK ŞIMARIK

Bir kirpik dokunuşuyla başladı her şey
Azıcık şımarık. Azdan çok da çocukça.
Çoğaldı, büyüdü, serpildi; baktıkça, dokundukça
Azıcık şımarıktı azdan çok da çocukça.

Sen kulaklarınla, gözlerinle, ellerinle yaşardın.
Sen saçlarının dalgasında duyardın rüzgârların sesini.
Bilmediğim, tanımadığım
Ya da beni içine almadığın bir yaşam dairesindeydin.
Azıcık şımarıktı. Azdan çok da çocukça.
Ama tanıdım, anladım nefesin yüzüme vurdukça.
Düşünürdüm. Düşündükçe üşürdüm
Azıcık şımarıktım. Azdan çok da çocukça.

Bir masalla okurdum yaşam romanının sayfalarını.
Her sayfada seni anlatmışım sanırdım.
Masalların inadına beni sevmediğine inanırdım.
Senden başka hiçbir şeyi görmezdim, duymazdım.
Rüyalarımda uyumazdım
Rüyalarımda sana doyamazdım
Azıcık şımarıktım. Azdan çok da çocukça.
Islanırdı hayaller ben duramayıp ağladıkça.

Sana bildirmeden saçlarında büyürdüm.
Ellerinde ısınıp. Her gece
Hayalinin gözlerine gömülürdüm.
Azıcık şımarıktım. Azdan çok da çocukça.
Ama bak. Saçların büyüttü beni.
Adam oldum hasretinle yandıkça.
Ve ben hasretinde boğuldum gözlerine daldıkça

Bu şiir toplam 624 kez okundu.
23.02.2009 17:43:55

• Yorumlar
• Yorum Yaz