EROL PARLAK

OTİSTİK BİR ÇOCUĞUM BEN

Otistik bir çocuğum ben,
Kimilerince anlamsız bakışlarım,
Yersiz davranışlarım,
basit önemsiz duygularım var.

Zeka seviyesi düşük,
Kendi özbakımını yapamayan,
2-3 sözcükten oluşan cümleler kurabilen,
Belki size göre ''''önemsiz'''', belki ''''deli''''
Belki de insani özellik ve davranışları taşımayan,
Küçük otistik bir çocuğum ben.

Yaşlı gözlere sahip bir annem,
Benim için çaresizce kıvranan bir babam var,
Kardeşlerim durumumun farkında bile değiller,
Daha kimler mi var?
Söylediği sözü anlayamadığım için döven-vuran ağabeylerim, amcalarım
Yaptığım yaramazlıklara bağıran-çağıran teyzelerim, ablalarım
''''delidir ne yapsa yeridir'''' diyen dostlarım,akranlarım
Daha neler var neler...

Bir gül bahçesinde güller arasında yetişen kaktüs değilim ben,
Dikenlerim size batmaz, canınızı acıtmaz
Benimde bütün güller gibi
Sevginize, şefkatinize ve güler yüzünüze ihtiyacım var.
Dedim ya otistik bir çocuğum ben
ve ben sizin çocuğunuzum.

Erol Parlak

Bu şiir toplam 1.240 kez okundu.
14.11.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı