Ahmet YARDIMCI

ANLAMAZSIN GÜZELİM

BEN BİR KÖYLÜ ÇOCUĞU SEN ŞEHİRLİ SOSYETE
ANLAMAZSIN GÜZELİM SEN BENİ ANLAMAZSIN
BEN DOĞAL KONUŞUNCA DÜŞÜYORSUN HAYRETE
ANLAMAZSIN GÜZELİM SEN BENİ ANLAMAZSIN

BEN TOPRAĞA BELENDİM SEN PAMUKLU BEZLERE
BEN SAFLIĞA VURGUNUM SENSE SÜSLÜ SÖZLERE
BEN BİLMEM BOYA MOYA SEN ÇEKERSİN GÖZLERE
ANLAMAZSIN GÜZELİM SEN BENİ ANLAMAZSIN

BEN ELLERİ NASIRLI SEN TIRNAĞI BOYALI
BEN YAMALI GİYERİM SEN YAKASI OYALI
BENİM GÖNLÜM YERDEDİR SENİN BURNUN HAVALI
ANLAMAZSIN GÜZELİM SEN BENİ ANLAMAZSIN

BENİM SOFRAM YERDEDİR SENİNKİ MASALARDA
BENİM GECEM EVİMDE SENİNKİ SOKAKLARDA
BEN KIRLARDA GEZERİM SEN İSE DİSKOLARDA
ANLAMAZSIN GÜZELİM SEN BENİ ANLAMAZSIN

BEN BİLMEM DALAVERE SENDE TÜRLÜ DOLAN VAR
BEN SÖZÜMÜN ERİYİM SENDE BİNBİR YALAN VAR
BEN DOSTLUĞU ARARKEN SENDE TÜRLÜ PLAN VAR
ANLAMAZSIN GÜZELİM SEN BENİ ANLAMAZSIN

ÇORUMLU- AHMET YARDIMCI

NOT:BİR KÖYLÜ DELİKANLISININ ŞEHİRLİ BAYAN
ARKADAŞINA SESLENİŞİ

Bu şiir toplam 764 kez okundu.
16.11.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı